នៅបណ្តាប្រទេសជាច្រើន លើពិភពលោក ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់ "ថ្លើមធំ" ហ៊ានដើរអាក្រាតខ្លួន នៅតាមដងផ្លូវនោះ នឹងត្រូវបានគេចាត់ទុកថា អ្នកមាន "បញ្ហាផ្លូវចិត្ត" ឬបញ្ហាសសៃប្រសាទ ឬអាចត្រូវចាប់ដាក់គុក ពីបទ "អាសគ្រាម" នៅទីសាធារណៈទៀតផង។ ប៉ុន្តែ មនុស្សមួយក្រុម នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាវាមិនដូច្នេះទេ។ ប្រទេសមួយនេះ ជាប្រទេសទទួលយក និងអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេអាក្រាតកាយ និងគ្មានការដាក់ទណ្ឌកម្មណាមួយ
ឡើយ ដោយចាត់ទុកថា នេះជានិកាយសាសនា (សាសនាអាចែល) របស់ប្រទេស ដែលសម្បូណ៍ដោយប្រពៃណី ច្រើនបែបរាប់មិនអស់។ ក្នុងជីវិតរស់នៅរបស់ពួកគេ មានវប្បធម៍ ជំនឿហេតុផលផ្ទុយការពិតក៏មាន មានអ្នកប្រាជ្ញក៏ច្រើន មានអ្នកល្ងង់មហាល្ងង់មិនព្រមកែប្រែក៏មាន។
ឡើយ ដោយចាត់ទុកថា នេះជានិកាយសាសនា (សាសនាអាចែល) របស់ប្រទេស ដែលសម្បូណ៍ដោយប្រពៃណី ច្រើនបែបរាប់មិនអស់។ ក្នុងជីវិតរស់នៅរបស់ពួកគេ មានវប្បធម៍ ជំនឿហេតុផលផ្ទុយការពិតក៏មាន មានអ្នកប្រាជ្ញក៏ច្រើន មានអ្នកល្ងង់មហាល្ងង់មិនព្រមកែប្រែក៏មាន។
អ្នកបួសក្នុងសាសនាអាចែលនេះ មានមុនសសនាព្រះពុទ្ឋទៅទៀត ហើយមកទល់ នឹងពេលនេះ គឺជិត ៣០០០ ឆ្នាំទៅហើយ ដោយពួកគេជឿថា ការអាក្រាតកាយ ការចងប្រដាប់ភេទ នឹងដុំថ្មឲ្យងាប់ប្រដាប់ភេទ ការយកខ្លួនទៅហាលថ្ងៃ ។ល។ ដោយពួកគេយល់ថា ធ្វើបែបនេះ ដើម្បីឲ្យអស់កិលេស។
ដូចទៅ នឹងច្បាប់សាសនាដទៃៗ ដែរ អ្នកបួសក្នុងសាសនាអាចែលនេះ ត្រូវតែតម ការបរិភោគសាច់ មិនផឹកគ្រឿស្រវឹង និងមិនប្រព្រឹត្តមេថុនធម៌ ល។ល ប៉ុន្តែ អ្នកបួសក្នុងសាសនាមួយនេះ មានច្បាប់មួយអនុវត្ដយ៉ាងតឹងរឹងបំផុត គឺត្រូវតែអាក្រាតកាយ អស់មួយជីវិត។
តាមទស្សនៈរបស់សាសនានេះ ការស្លៀកពាក់ ឬដណ្តបវត្ថុអ្វីមួយ នៅលើរាងកាយ នឹងនាំមកនូវភាពមិនបរិសុទ្ធ។
សាសលនាមួយនេះ ក៏មិនខុសអ្វីទៅ នឹងសាសនាព្រះពុទ្ធដែរ គឺបំពេញកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃ ដោយនិមន្ត ឬដើរទៅបិណ្ឌបាត្រ។ ប៉ុន្តែ ខុសពីសាសនាព្រះពុទ្ធ ត្រង់ថា សាសនាមួយនេះ ទ្រង់បិណ្ឌបាត្រ ឬដើរសុំជាមួយ នឹងរូបរាងអាក្រាត ពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ។
ទ្រព្យសម្បត្តិសំខាន់តែមួយគត់របស់ពួកគេ គឺផ្លិតធ្វើពីរោមក្ងោក។ ហើយវាក៏ជាវត្ថុមួយ សម្រាប់បំពេញក្នុងពិធីបុណ្យផ្សេងៗ ក្នុងសាសនារបស់ពួកគេដែរ។ ដោយពួកគេយកផ្លិតនេះ ដើម្បី "លាងសម្អាត" រាងកាយ ដើម្បីសុំសីលធ្វើឲ្យខ្លួនបរិសុទ្ធ។
ទំនៀមទម្លាប់ នៅក្នុងសាសនា "អាចែល" មានច្រើនទៀត រាប់មិនអស់ទេ។ ប៉ុន្តែ ដើម្បីយល់កាន់តែច្បាស់បន្ថែមទៀតនោះ សូមអញ្ជើញមើលរូបភាព និងទស្សនាវីដែអូ ដូចខាងក្រោមនេះ៖
By: Rika
Your Visit is Your Help
Reference: ksn-news
0 comments:
Post a Comment